-Nie jestem głupia. Ale nic z tego nie rozumiem - powiedziałam - Słońce wschodzi codziennie. Zachodzi i wschodzi. Naturalne . Ludzie, wilki mają ze sobą dzieci a niektóre połączenia. Jak widzicie. Mieszanka wybuchowa. Są to bogowie. Przecież przed Spectrą i Iron'em też istniał świat. Życie ciągnie się też "przed naszą erą".
Nastała cisza. Dylan podniósł głos.
-Ty masz to coś - ciągnął a ja spojrzałam na niego - potrafisz znaleźć drugie dno każdej historii. Moim zadaniem było wyznaczyć prowadzącego tej wyprawy. A Twoim zadaniem jest poprowadzenie tej wyprawy.
-Czyli, co ? - zapytałam - mam jakiś radar w sobie?
On się uśmiechnął.
-Jest taka przepowiednia... - urwał - Ale jej koniec... Nie był zbyt ... Dobry...Dla każdego.
Nie chciałam więcej słuchać. Wybiegłam z zakonu.
-Zły koniec!- krzyknęłam - Oczywiście! To moja bajka!
Burzył się we mnie gniew. Aura wybiegła do mnie.
-Przecież on nawet nie dokończył o co chodziło w przepowiedni! - zaczęła.
-Myślisz, że się nie domyślam!? - krzyknęłam w jej stronę.
-Bella! - krzyknęła.
-Aura! - zironizowałam.
-Nie wiesz jak to jest!? Jak to jest ułożyć sobie życie?Mieć kogoś kogo się kocha!? Ja już powoli tracę nadzieję... Z ekiedyś będzie spokojnie. A teraz znowu widzisz!? szyscy macie racje! Bo jak nie wryruszycie ze mną to nie będzie nic! I widzisz to tak jest! Mam tylko jedno wyjście! Znowu! Nie ma innej opcji! Nie mam wyboru! Ja mam dopiero dziewiętnaście lat! Ja nie chcę podejmować takich odpowiedzialnych decyzji! Ja nie chcę dorastać! Nie mam zamiaru zakładać teraz rodziny. Oczywiście, że chcę to zrobić ale mam na to jeszcze przecież czas. I mimo iż kocham być wilkiem, zmiennokształtnym to brakuje mi normalności! Czasami brakuje mi tamtego życia! Gdybym była teraz człowiekiem. Byłabym normalną nastolatką która w głowie nie ma rzeczy takich jak ratowanie świata czy posiadanie dzieci! Myślałabym o ciuchach i o jakiś błahostkach! - wykrzyczałam się. Powiedziałam to o czym myślę. I pobiegłam do lasu...
<Aura???>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz